Við hverja er verið að leita sátta?

Í ríkisstjórnarsáttmálanum segir að farin skuli fyrningarleið. Fyrningarleiðin átti að vera spor í þá átt að fyrna kerfi sem almenningur í landinu hefur lengi verið ósáttur við. Landsmenn eru ósáttir við kerfið vegna þess að það hefur sýnt sig að hafa ekki almannahagsmuni að leiðarljósi heldur að hygla sérhagsmunum fárra á kostnað heildarinnar.  

Ég ásamt fjölda annarra sem hafa barist gegn núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi stóðum í þeirri trú að með fyrningarleiðinni yrði loksins eitthvað gert til að breyta kerfinu. Breyta því þannig að íslenska ríkið kæmi í veg fyrir að brotin væru mannréttindi á þegnunum. 

Alþýða landsins hefur í gegnum tíðina verð að mótmæla kerfinu með ýmsum hætti og má þar nefna alþýðuhetjuna Ásmund sem lést fyrir aldur fram á þessu ári. Báturinn hans var innsiglaður af ríkinu í meira en heilt ár á meðan dómstólar landsins réttuðu yfir honum. Valdimarsdómurinn er annað dæmi um mann sem fór gegn kerfinu og fór með mál sitt fyrir dómstóla. Dómurinn sagði að allir ættu að standa jafnir gagnvart úthlutun fiskveiðiheimilda. Stjórnvöld snéru hins vegar þannig út úr dómnum að þau sögðu að allir mættu kaupa sér bát.   

Núverandi ríkistjórn setti á  laggirnar nefnd sem átti, að ég hélt, að breyta kerfinu þannig að kæmi yrði í veg fyrir mannréttindabrot á íslenskum þegnum. Að það myndi koma í veg fyrir að atvinnufrelsi þegnana væri skert. Nefndin hefur nú starfað síðan eftir síðustu kosningar. Eins og áður sagði hafði ég fulla trú á því að núverandi vinstri ríkisstjórn sem kennir sig við norræna velferð væri í mun að tryggja þegnum sínum jafnrétti, jöfnuð og jafnræði myndi hafa dug, kjark og þor til að breyta kerfinu þannig að almannahagsmunir yrðu tryggðir.  

Á BB.is fyrir helgi birtist grein eftir Guðbjart Hannesson og Ólínu Þorvarðardóttur þar sem farið var yfir það sem nú heitir “sáttaleið” varðandi fiskveiðistjórnunarkerfið. Í greininni er farið yfir þá leið sem nú er unnið að í tengslum við svokallaða fyrningu á fiskveiðistjórnunarkerfinu.  Ég verð að segja að ég varð fyrir miklum vonbrigðum með þær tillögur sem koma fram í grein þeirra vegna þess að hún er ekki lausn á þeirri deilu sem nú er uppi í samfélaginu um að afnema verði sérréttindi fárra á kostnað alþýðunnar.  

Samkvæmt tillögunni er gert ráð fyrir að núverandi handhafar (eigendur) veiðiheimilda eigi þær og hafi nýtingarréttin áfram í 15-20 ár, gegn veiðigjaldi. Áfram verður kvótalitlum og kvótalausum ætlað að þiggja brauðmolana af nægtaborðum sægreifanna. Þeir geta fengið að veiða það sem sægreifarnir telja ekki arðbært að veiða eða vilja ekki veiða og er það óásættanlegt. Engin nýliðun verður möguleg miðað við þessar tillögur frekar en hingað til. Ungt fólk kemur ekki til með að geta haslað sér völl í greininni við þessi býtti. Og  
þessar tillögur eru ekki til þess fallnar að mannréttindi séu virt. Sjávarpláss sem standa illa og búið er að rústa vegna þess að allur kvóti er farinn koma til með að standa jafn illa ef þetta verður niðurstaða nefndarinnar og ríkistjórnarinnar og þau gera nú miðað við þessar tillögur. 
 
Það þarf að stokka kerfið upp en ekki stagbæta það með tillögum sem hafa það eitt að markmiði að viðhalda því. Ef einhver árangur á verða til framtíðar fyrir sjávarbyggðirnar og þá sem hafa hug á að stunda þessa atvinnugrein verður að taka nú þegar út úr kerfinu ákveðið aflamark úr hverri tegund og leigja það á sama verði og sægreifarnir borga í veiðigjald til ríkisins og þá dugar ekki að tala um neitt minna en 25-30% af úthlutuðum veiðiheimildum. Best væri að taka upp sama fyrirkomulag og Færeyingar hafa á sinni fiskveiðistjórnun og leigja út dagana.  

Það þarf dug, þor og kjark til að koma á breytingum á núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi. Það er ekki auðvelt að taka forréttindin af LÍÚ klíkunni en það verður að gerast. Til að svo geti orðið þarf almenningur að sýna stjórnvöldum að hann sættir sig ekki við það að sérhagsmunum fárra sé viðhaldið. 

Það hafa verið stofnuð samtök um auðlindir í almannaþágu sem heita, Þjóðareign-Samtök um auðlindir í almannaþágu. Þar geta þeir skráð sig sem vilja þjóðaratkvæðagreiðslu um afnám núverandi fiskveiðistjórnunarkerfis.

Athugasemdir

[Robert (IP-tala skráð) 11.3.2010 kl. 23:36]

Sæll Gétar, ég er sammála þér í þinni framgöngu í kvótamálinu, verra þykir mér að Ólína Þorvarðardóttir sé að koma að þessum málum, þetta er ein af konum samfylkingarinnar, þær gefa sér að hafa vit á málum sem þær annars hafa ekki komið að, svo vitað sé. Ég tel mig vita nóg um kvótakerfið til þess að geta áttað mig á þeirri annars einföldu staðreynd, að til þess að geta lagfært eitthvað þarna, sem auðvitað verður að gera, þarf að sætta margskonar sjónarmið sem þarna eru uppi, og mörg þeirra eru útúr kortinu. Til þess að koma landsmönnum á viðunandi vitlega leið að þessu, þykja mér ekki koma til álita aðilar, sem hafa átt í allskonar illdeilum, það sýnast mér ekki vera þeir aðilar sem leiða til sátta. Konur þykja mér svo að eigi að snúa sér að kvenna málum, nóg virðist þar að finna.

[Grétar Mar Jónsson, 12.3.2010 kl. 08:38]

Róber að mínu áliti er Ólína sá þingmaður sem helst hefur verið tilbúin að berjast fyrir breytingum á núverandi kerfi og á þakkir skildar fyrir það. ´

Mér finnst þær breytingar sem gera á í tengslum við fyrninguna ganga of skammt og því vil ég mótmæla.

[Snorri Hansson, 12.3.2010 kl. 09:36]

Það er þjóðaríþrótt að níða niður útgerðarfyrirtæki. Sá sem tvinnar saman mergjuðustu lýsinguna á því hvað stjórnendur þessara fyrirtækja eru lævísir og djöfullega undirförlir eru bestir.

Grétar Mar er einn okkar færasti maður í þessari íþrótt.Þetta er einmitt það sem okkur vantar nú í baráttu landsmanna gegn hagvegsti. ÁFRAM GRÉTAR MAR!!!

[Guðrún Magnea Helgadóttir, 12.3.2010 kl. 18:32]

þjóðin þarf að fá tekjur til að standa undir kosnaði vegna glæpsamlegra aðgerða fyrrverandi svo kallaðra útrásarvíkinga svo að íslenska-ríkið verði ekki gjaldþrota...Að sjálfsögðu á að þjóðnýta fiskveiði-auðlindina og það ekki seinna en núna!

Hrunið byrjaði jú 1984 þegar kvótakerfið var samþykkt af Alþingi.

Til hamingju með. www.þjóðareign.is